DESERT RATT-3 Rejeneratif Alıcı Devresi

Bu alıcı, orijinal DESERT RATT devresinin geliştirilmiş bir versiyonudur . Hassasiyeti, CW modunda -105 dBm (~ 1 mV) ve AM sinyalleri alırken -93 dBm'dir (5 mV). Devre, kaskadı VT2 transistörüne daha az yüklemek için vericinin takipçisi (VT3) olan bir detektör kullanır ve bu da alıcının hassasiyetini arttırır. Transistör VT5 üzerindeki faz ayrıştırma kaskadı, düşük frekanslı amplifikatör DA1'in girişine uygulanan, genel gürültü seviyesini azaltan ve ses kalitesini artıran antifaz sinyalleri yaratır.

Devre işlemi
Antenden gelen sinyal, transistör VT1'e monte edilmiş, C1, C2 ila UHF kapasitörlerinden beslenir. Kondansatörler, alıcının antenden DC izolasyonunu sağlar, ayrıca antenin ve alıcının empedanslarını koordine eder. 3-4 MHz aralığındaki yüksek güçlü AM yayın istasyonlarının sinyallerini bastırmak için, C1 ve C2 kapasitörlerinin bağlantı noktası ile bir HPF ile sonuçlanacak ortak kablo arasına 1-2 μH'lik bir endüktans bağlayabilirsiniz.

Şek. 1. Rejeneratif alıcının şematik diyagramı DESERT RATT 3.

Transistörler VT1-VT5 - herhangi bir RF NPN tip 2N2222, 2N3907, vb .; 
VT6-VT9 - herhangi bir pnp tipi 2N2907, 2N3906, vb. 1N4148 gibi 3 veya 4 seri bağlı diyotlarla değiştirilebilir; 

İndüktör L1, mikro devrenin altından bir plastik kasa üzerinde 0,8 mm kesitli bir tel ile sarılır ve 5 ve 15 dönüş içerir, bu, 6,15 MHz aralığını kapatmanıza olanak sağlar. C4 kapasitörüne paralel olarak 100 pF'lik bir kapasitans bağlanırsa, alınan aralık 5.5.7.7 MHz'de kalacaktır.
Transistör VT1, 3,4 MHz'den başlayan (yüksek geçişli filtre takılı değilse) ve 100 MHz ile biten bir bant genişliğine sahip geniş bantlı bir yüksek frekanslı amplifikatör uygular. Direnç R1, yaklaşık 0,8 volt olan (kesme voltajından biraz daha yüksek olan) transistörün temel ön gerilimini belirler, bu, mümkün olan maksimum dinamik aralığı elde etmenizi sağlar. UHF kademesinin kazancı 8..12 dB'dir ve bu transistör VTl'in akım transfer katsayısına bağlıdır. Rezistör R2, transistör VT1'in yüküdür. Bu rezistörün direnci ve ayrıca transistör VT1'in akım transfer katsayısı, RF aşamasının kazancını belirler. Genel olarak, bu bir RF yükselticiyi uygulamanın en iyi yolu değildir, ancak bu şema ucuz ve basittir.

UHF kapasitörünün çıkışından C3 sinyali, transistör VT2 üzerinde gerçekleştirilen rejeneratif aşamaya beslenir. C3'ün kapasitesi, rejeneratif kaskadı çizmeyecek kadar küçük olmalıdır. Bu kademeli, bir transistör VT6-VT9 toplayıcı tabanının seri bağlı geçişleri ile gerçekleştirilen paralel bir dengeleyiciden alınan 2 volt'luk stabilize bir voltajla çalıştırılır. Böyle düşük bir besleme voltajı, rejenerasyon kontrolünü çok düzgün kılar. Bu oldukça orijinal devre çözümü, Charales Kitchin, N1TEV tarafından önerildi. VT6-VT9 transistörleri, 2 voltluk bir voltaj için 1N4148 tipinde üç veya dört seri bağlı diyot veya bir zener diyot ile değiştirilebilir.

Alıcının ayarlanması, indüktör Ll ile paralel bağlanmış, paralel bir salınım devresi oluşturan değişken bir kondansatör C4 tarafından gerçekleştirilir. Ayarlama frekansı Fr = 1 / (2 π * (LC) 1/2 ) formülü ile belirlenir , hesaplama C4 kapasitörünün minimum ve maksimum kapasitansı ile yapılır. Elbette, L1 indüktansının değerini bilmeniz gerekir. Çevrimiçi bir hesap makinesi kullanılarak hesaplanabilir .

Bobin L1, KPA C4 ile birlikte bir salınım devresi oluşturur. Kapasitör C5, pozitif geri besleme devresine bağlanır. Değişken direnç R3, transistör VT2 boyunca akan akımı ve aynı zamanda, L1 endüktansından, kapasitör C1 üzerinden transistör VT2'nin vericisine verilen pozitif geri besleme voltajının büyüklüğünü belirler. Direnç R3'ün direnci ne kadar yüksek olursa, transistör VT2 tarafından yükseltilecek olan ve yine salınım devresine düşecek olan üzerindeki sinyal voltajı da artar. Yani, geri besleme miktarı arttıkça, kademenin kazancı da artacaktır.

Değişken direnç R3'ün belirli bir kritik pozisyonunda, geri beslemenin büyüklüğü, büyütme aşamasını bir jeneratöre dönüştürecek sürekli salınımların oluşması için yeterli olacaktır. Buradaki incelik, geri bildirim miktarını mümkün olan en yüksek değere çıkarmaktır, ancak üretim henüz gerçekleşmemelidir. Rezistör (R4) vasıtasıyla, 2 volt voltajı, transistör VT2'nin tabanına beslenir ve bunun bazında gerekli yanlılığı yaratır. Kapasitör C6, RF üzerindeki transistörün tabanını bloke eder. Rezistans R4 ve R5'in yüksek direnci, VT2 transistörünün çok düşük akımlarda çalışmasını sağlar ve bu da batarya ömrünü uzatır.

VT3 transistöründe gerçekleştirilen verici takipçisi üzerindeki kaskad, VD1 diyotuna monte edilmiş bir diyot detektörü ile rejeneratif kaskadın bypassını azaltmaya izin verir. Verici tekrarlayıcı voltaj sinyalini yükseltmez, sadece eşleşen empedanslar için gereklidir. Rezistörler R5 ve R6, transistör VT3'ün ön gerilimini ayarlar, böylece bu aşama A sınıfı bir amplifikatör olarak çalışır. Diyot çıkışından, tespit edilen düşük frekans voltajı, transistör VT4 üzerinde gerçekleştirilen düşük frekans kazancının birinci aşamasına beslenir. Capacitor C9, kaskadlar için DC izolasyonu sağlar. Bu kapasitörün deşarjı, VD1 diyotunun nispeten düşük ters direncidir. Gerekli miktarda ters direnci olan eski germanyum tip 1N34 diyotu kullanır. Başka bir germanyum diyot uygularsanız, daha sonra paralel olarak 10 kΩ, 100 k pick'luk bir direnç kurmalıdır. 1N914 veya 1N4148 tipinde bir silikon diyot da kullanabilirsiniz, ancak direnç R7'nin direncini yaklaşık 1.5..2 kOhm değerine düşürmelisiniz (sadece maksimum sinyali alın).

Diyot VD1'in katodu ile ortak kablo arasında, 5,6 kHz'den daha yüksek frekansları bastırmak için düşük geçişli bir filtre (bir RC bağlantısı) bağlayabilirsiniz.

İlk ULF kademesi, pozitif DC geri beslemesi kullanılarak çalışma modunun stabilizasyonu ile ortak bir yayıcıya sahip en basit şemaya göre, bir VT4 transistöründe yapılır . Bu, amplifikatörün en iyi çeşidi değildir, çünkü geri besleme direnci R8 üzerinden, yükseltilmiş sinyalin bir kısmı, kademeli kazancın azalmasına yol açan transistörün tabanında antifaza girer. Kondansatör C10 ayrılabilir ve transistör VT4 toplayıcısından doğru akım akımını R10 ses kontrolüne önler. Bu rezistörün direnci 2..50 kΩ arasında olabilir.

Hacim kontrolünden Rl, C11 birleştirme kapasitöründen gelen sinyal, DA1 amplifikatörünün diferansiyel girişlerine beslenen iki antifaz sinyali oluşturan transistör VT5 üzerindeki faz bölünmüş kaskadı ile beslenir. Her iki fazlı sinyal aynı genliğe sahip olmalı ve VT5 toplayıcısından alınan sinyal biraz daha büyük bir genliğe sahip olduğundan, R16 direncini kullanarak transistörün kollektörü büzülür, bu sinyalin büyüklüğünü yayıcıdan yayılan sinyalin değeri ile eşitler. Ek olarak, bu direnç, işlemsel yükselticinin düşük frekanslı kendiliğinden uyarılmasını önler. Bazı durumlarda, bu direnç yüklenemez.

Kaskadın kazancı yaklaşık 6 dB'dir ve prensipte devreden çıkarılabilir. Bu amaçla, DA1 yongasının 2 numaralı pimi topraklanır ve 3 numaralı pim, C11 kapasitöründen bir sinyal ile beslenir.

LM386 tarafından tüketilen akım, ses sinyali ile zaman içinde değişir. Güçlü sinyallerle, amplifikatör DA1'deki voltaj düşüşü, düşük frekanslı bir hum şeklinde ortaya çıkan kendi kendini uyarmaya yol açabilecek önemli olabilir. Rezistör R15 ve kapasitör C14, LM386'nın voltajın çok fazla düşmesini önleyen bir güç filtresi oluşturur. Bu işe yaramazsa, C14 kapasitörünün kapasitansı 100 μF'ye yükseltilmelidir. Kapasitör C15, LM386 yongasının kazancını belirler.

R17 ve C16 bileşenleri amplifikatör hissini azaltan düşük geçişli bir filtre oluşturur. Bu düğüm isteğe bağlıdır, bazen bir direnç R17 seçilmesi gerekir. LM386 amplifikatörünün 5. çıkışında, besleme voltajının yarısına eşit bir sabit voltaj vardır - sinyalsiz 4.5 volt ve çıkışın düşük yük direnci (8 ohm) aracılığıyla toprağa kısa devre yapmasını önlemek için, bir eşleştirme kondansatörü C17 kullanılır.

Alıcıya gelen güç S1 anahtarı ile açılır. LED bir güç göstergesidir. Parlaklığının parlaklığı çok yüksekse, R19 direncini artırarak azaltılabilir.

Mini Uzun Dalga Alıcı

Alıcı, 300-1800 m arasında çalışır. Anten olarak, üzerine ince bir kağıt çerçevenin yerleştirildiği 80 mm uzunluğunda ve 8 mm çapında bir ferrit çubuk F-600 kullanılır. Her biri 130 dönüş teli PELSHO-0.12 içeren L1 ve L2 bobinleri sarılır. Sargı bobinlerinin toplam uzunluğu - 25 mm. Haberleşme bobini L3, L1 ve L2 bobinleri üzerine sarılmış aynı telden 3-5 tur vardır. Tp1 transformatörü ve RF şoku, dış çapı 7 mm olan NTs-2000 ferrit halkalarına sarılır. Sarma L4, L5 ve L6 sırasıyla 100, 10 ve 200 dönüş PELSHO-0.12 teli içerir.

Alıcı, Damsh-1 kapsül tipi bazında yapılmış, ev yapımı bir hoparlör kullandı. Alıcı, FBS-0.25 tipi üç element tarafından desteklenmektedir ve 8-10 ma tüketmektedir. Transistörlerin alıcıda aşağıdaki kazanç faktörüne sahip olması önerilir: T1-40-80 (kolektör akımı 0.8-1.5 ma); T2-30-80 (toplayıcı akımı 0.3-0.5 mA); T3-20-30 (toplayıcı akımı 0.3-0.5 ma); T4 - 40-80 (kolektör akımı 4-6 ma).

Alıcı, 96Х74Х27 mm boyutlarında plastik bir kutuya yerleştirilir. Alıcı ağırlığı 180 gramdır.

FET Transistörlü Kısa Dalga Senkrodin Alıcı

1992 yılında tasarlanıp inşa edilen bu senkrodin alıcı, Kısa Dalga amatör radyo istasyonlarını 28-29.7 MHz (10 m) aralığından dinlemeye yönelikti. Giriş (ve sadece) çevre çizgisi verileri ve bazı parçaların nominal değerleri değiştirilmiş, başka bir UZP de kullanılmış, ancak bu temel değil. Giriş devresinin antenle bağlantısı, kapasitif, havalı kondansörü C1. Devre bir bobin Ll ile oluşturulur ve geri besleme sinyalinin uygulandığı kapasitif bir ayırıcı oluşturan C2, C3 kapasitörleri. Rejeneratif kaskad, Q-çarpan devresine göre bir alan etkili transistör VT1 üzerine monte edilmiştir. İşletim sistemi bir direnç R1 tarafından yönetilir. RF yükselticisinin ikinci aşaması, yüksek frekanslı bir transistör VT2'de olağan şekilde yapılır ve bir diyot detektörü (VD1, VD2) ile yüklenir.

AGC sinyali, daha kesin olarak APP (otomatik rejenerasyon ayarı), bir R7C6 filtresi ve bir kapı kaçak direnci R2'den alan etkili transistör VT1'in kapısına beslenir.

Standart anahtarlama devresine göre ortalama güç DA1’in işlemsel yükselticisine UZCH alıcısı monte edilmiştir. Rezistörler R12 R13 besleme voltajını ikiye böler ve amplifikatörün çalışma noktasını ayarlar, çıkıştaki DC voltajı da besleme voltajının yarısına eşittir. OOS çıkış sinyalinden ters giriş üzerine. Bu, kesinlikle modu sabitleyen% 100 DC'dir ve AC gerilimi bölücü R15 ve R14 tarafından belirlenir. Gerilim kazancı, bu dirençlerin, bizim durumumuzda, yaklaşık 100'lük, yaklaşık 100'lük oranına yaklaşık olarak eşittir. Altı voltluk bir güç kaynağında, ultrason frekans dönüştürücü, 8 ohm'luk bir yükte 0.1 W'dan daha fazla çıkış gücü verir. 12,6 V'luk bir besleme voltajında ​​0,5 W'a kadar veren yüksek voltajlarda da çalışabilir. Sakin akım, besleme voltajına çok bağlı değildir ve 4-5 mA'dır. Tabiki

Radyo frekansı kısmına geri dönelim. Yapıcı uygulamasına ciddi bir dikkat gösterilmelidir, aksi takdirde “el etkisi” ve diğer kararsızlıklar alıcı ile çalışmayı imkansız hale getirir. Alıcı, metal bir ön panele sahip küçük bir şasiye monte edilmiştir. Kondansatör C1'in (dielektrik uzantıdan) kolları ve R1 ve R11 dirençleri getirilir. SP tipindeki normal değişken dirençler kullanılır, ancak R1'in kalitesi iyi olmalıdır, aksi takdirde hareketli kontağın gürültüsü işletim sisteminin hassas kurulumuna engel olacaktır.

KPV tipi bir hava dielektrikli bir düzeltici, antenle aynı olan ancak bobine paralel bağlanan ayar için uygundur. Yazar farklı davranıyordu: eski “stoklarda” sonunda metal bir kaideye ve sonunda bir dişli M4'e sahip seramik bir çerçeve vardı. Çerçevenin tabanı ön panele sabitlendi ve ayar için deliğe bir saplı pirinç bir vida vidalandı. Bobine vidalandığında metal çekirdek endüktansını azaltır. Vida manyetodielektrik çekirdeğini bağlarsa, endüktans artar. Ayar çok yumuşak ve rahat, ancak böyle bir mekanizma için bir ölçek bulmak zordur. Çekirdeğin dişli delikteki oynaması da kabul edilemez. Aynı bobin Ll, 0.7-1.5 mm çapında 6 dönüş gümüş kaplı tel içerir. Çerçevenin çapı 23 mm, sarım uzunluğu 27 mm'dir.

Bu senkrodin, üretim eşiğine çok yumuşak bir yaklaşım sağlamıştır. Otojen modunda, rejeneratör modunda ve eşiğin ötesinde eşik olarak kendi sesleri duyuldu. Alıcının hassasiyeti, 50 ohm çıkışı anten konektörü XS1 ile ortak kablo arasına bağlanmış olan standart bir sinyal üreteci kullanılarak ölçülmüştür. AM sinyali alındığında (ve PIC, üretim eşiğinin yakınına dikkatlice monte edildi), yaklaşık 1 µV olduğu ve otodinamik modda, telgraf sinyali yaklaşık 0,5 µV daha yüksek olduğu ortaya çıktı.

10 metrelik aralıktaki radyo dalgalarının geçişi sırasında, bir anten yerine yaklaşık 1,5 m uzunluğunda bir tel uzunluğunda bile uzun mesafeli telgraf istasyonlarını (AM kısa dalga dalgaları kullanılmaz) dinlemek mümkün olmuştur. Şimdi bu alıcı yeni bir kullanım alanı buldu - 27 MHz sivil CBS istasyonunu dinlemek için, AM da çok çalışmamasına rağmen, dar bant FM'i tercih ediyor. Bu arada, Dünya Kupası, taşıyıcıya oranla alıcı devresinin küçük bir şekilde azaltılmasıyla oldukça iyi karşılandı: rezonans eğrisinin yamacında, Dünya Kupası AM'ye dönüşüyor ve başarılı bir şekilde algılanıyor. Son olarak, bobinin dönüş sayısını artırarak veya bir döngü anteni kullanarak, alıcıyı yayın KB bantlarına ayarlayabilirsiniz.

Kısa Dalga Senkrodin Alıcı

Bu Orta dalga senkrodin alıcı çeşitli deneyler sonucunda ortaya çıktı. Akşam saatlerinden başlayarak bir ferit çubuk antenle pek çok şehir radyosu başta olmak üzere 50'den fazla farklı istasyonu alabildi. Devrenin şeması aşağıda verilmiştir. Manyetik ferit anten WA1 tarafından alınan sinyal, aynı anten L1'in bobini ve C1 ve C2 kapasitörleri tarafından oluşturulan tek bir devre tarafından tahsis edilir. Şemada belirtilen kapasitelerde ayar aralığı 520–1600 kHz'dir. Kapasitör C1, aralığı yüksek frekans tarafında sınırlandırır, minimum kapasitans C2 ile daha düzgün ayarlama yapar.

İki aşamalı bir RF-AMP olan bu alıcı, bir FET transistör VT1 ve bipolar transistör olan VT2 üzerindeki aşamalar arasında doğrudan bir bağlantıya sahip olan bir şemaya göre monte edilir. Alan etkili transistörün yüksek giriş direnci, giriş devresinin iletim katsayısını artıran herhangi bir bağlantı bobini olmadan devrenin tamamen bağlanmasını mümkün kılmıştır. Pn-p transistörünün ikinci aşamadaki seçimi, AGC'nin verimliliğini arttırma arzusuyla belirlenir: ilk alan etkili transistör kapandığında, boşaltma akımı azalır, bu da ikinci transistörün kapanmasına neden olur.

RF-AMP yükü R4'ten gelen yükseltilmiş sinyal, VD1, VD2 diyotları için voltaj ikileme devresine göre monte edilmiş bir diyot detektörüne beslenir. Düzleştirici bir RF titreşim kondansatörü C8 ile kaplanan bir direnç R5 ile yüklenir. Ek olarak salınımlı AF, R6C9 zincirini filtreler. AGC filtresi R2C3 ve anten bobini L1 üzerinden tespit edilen negatif kutupsal gerilimin sabit bileşeni, transistör VT1 kapısına çarparak onu güçlü sinyallerle kapatır. Ardından, transistör VT2 kapanır ve her iki kademenin kazancı azalır. VD3 LED'i, açık bir gösterge işlevi gören ve aynı zamanda ayarlarda olan alıcının güç kaynağı devresinde yanar - sinyal arttıkça, URCh akımı AGC etkisinden dolayı azalır ve ışımanın parlaklığı azalır.

Bu alıcı, doğrudan kazanç alıcılarının açıklamalarında belirtilen şemaya göre yapılmıştır - test edilen kütlelerin en iyisi olduğu ortaya çıktı ve bir daha bu konuda konuşmayacağız. 3 ila 12 V besleme geriliminde çalışır ve düşük hacimde 4-5 mA'dan daha fazla olmayan bir akım tüketir (dikkatli ayarlama ile, 2-3 mA'ya düşürülebilir). Manyetik anten bobini, 200 mm uzunluğunda bir çubuk üzerinde ve 400 mm H ferritten 10 mm çapında LESHO 21 x 0.07 litsendra içerir. Transistör VT1 yerine, KP303A, B ve I kullanabilirsiniz, transistör VT2 herhangi bir pn-p yüksek frekans ile değiştirilir. KT363, KT3109 gibi mikrodalga transistörleri kullanırken, RF yükselticisinin kazancı artacaktır. VT3 yerine herhangi bir silikon kullanın ve VT4 -VT7 yerine uygun iletkenlik tipindeki herhangi bir germanyum transistörünü kullanın.

Alıcının yapıcı performansı farklı olabilir, ancak özel bir kompaktlık için çaba sarf edilmemelidir - her durumda, dedektörün ayrıntılarını manyetik antene ve RF yükselticisine yakın konumlandırmaya gerek yoktur. Uzun bir "toprak" iletkeni kalmayacak şekilde ortak telin geniş bir alanına sahip bir tahta kullanılması ve KPI kasasının üzerine sabitlenmesi önerilir. Alıcı ayarı keskin olduğu için KPI'yı hava dielektrikli ve sürmeli veya en azından büyük çaplı bir ayar düğmesiyle almak daha iyidir.

Alıcının, kullanılacağı besleme voltajıyla ayarlanması önerilir. Öncelikle, R10 rezistörünü seçerek voltajı, UZCH'nin çıkış aşamasının "orta" noktasına ayarlayın, voltajın yarısına eşitleyin. Ardından, RF yükselticisinin güç kaynağını keserek, AFD'nin durgun akımı, VD4, VD5 paralel diyotların tipini ve sayısını seçerek 1-2 mA civarındadır. Herhangi bir germanyum diyotlar burada uygundur. RF yükselticisinin kurulması, toplayıcı VT2 üzerindeki gerilimi elde etmek için, R1 seçimine indirgenir, yaklaşık olarak besleme geriliminin yarısına eşittir.

AGC sistemi transistörlerin modunu değiştirdiği için bu, bir sinyal olmadan yapılmalıdır. Algılama doğrusallığını arttırmak için, özellikle küçük sinyallerde, bir rezistör R7 bağlayarak dedektör diyotlarının küçük bir yanlı akımını vermek yararlıdır.

Bu alıcıyla yapılan deneyler, özellikle de aralığın yüksek frekansında, yüksek hassasiyetini ve ayarlama keskinliğini ortaya çıkardı. Bunun, transistör VT1'in kapısı ile VT2 toplayıcısı arasındaki, yani sinyali yükseltmeyen (veya iki aşamada sinyal iki kez invertör olan) RF yükselticisinin girişi ve çıkışı arasındaki montaj kapasitansı yoluyla “doğal” PIC'ye bağlı olduğu ortaya çıktı. Bu kapasite C4 olarak gösterilmiştir. Devre kartının karşılık gelen noktalarına 1-2 cm uzunluğundaki rijit iletkenlerin lehimlenmesi ve bir araya getirilmesiyle yapay olarak arttırılabilir (RF yükselticinin kendi kendine uyarılması için yeterli olan tahmini kapasite değeri sadece 0.01-0.05 pF'dir). Kapasitif işletim sistemi, genel olarak gerekli olan aralığın yüksek frekanslı kenarında daha etkili çalışır. bir aralıkta ayarlama sırasında sabit bir bant genişliğini korumak için, devrenin Q faktörü artan frekansla artmalıdır. Ek olarak, SV aralığının üst kısmında birçok zayıf uzak istasyon vardır.

Pratik Kısa Dalga Rejeneratif Alıcı Devreleri

Çeşitli tiplerde rejeneratörlerle yapılan deneyler, yazarın daha da basitleştirmenin zor olduğu son derece basit (ve son derece ekonomik) bir jeneratör geliştirmesine neden oldu. Şemasının basitliği, silikon bipolar yüksek frekanslı transistörlerin ilginç bir özelliğine dayanmaktadır - taban voltajına eşit bir kollektör voltajında ​​çalışabilme kabiliyeti, yaklaşık 0.5 V'dir. Gerçekten, eğer bir OE'li (ortak kabloya bağlı verici) devrede, kolektör devresinde yeterince büyük bir yük varsa, ve açma voltajı tabana uygulanır, daha sonra yaklaşık 0,5 V değerinde (açılış eşiği) transistör açılır ve kolektör voltajı düşer. Açıklık giriş voltajındaki bir başka artış kollektör voltajını 0'a kadar düşürür, 1 V (tamamen açık bir transistörlü kollektör-verici bağlantısının doyma voltajı). Tabanı ve kolektörü DC'ye bağlarsak ve direnç boyunca yeterli direnç sağlarsak, transistördeki voltaj 0,5 V'ta dengeleyecek, transistör ise voltun onda birinden daha az bir amplitüd ile sinyalleri yükseltme kabiliyetini koruyacaktır.

Önerilen cihazın temel şeması, Şek. 5.19. Transistör VT1'in kolektörü ve tabanı, DC ile ilmek bobinine L2'nin yanı sıra çıkışı boyunca ortak bir kabloyla bağlanır. Transistöre güç beslemesi R1R3 dirençleriyle sağlanır. Dirençlerini değiştirerek, yayıcı-toplayıcı ve yayıcı-baz geçişlerindeki voltaj, 0.5 V değerinde çok küçük sınırlar içinde değişirken transistörün akımını geniş bir aralıkta düzenlemek mümkündür. Transistör akımı, I = (U - 0.5 ifadesi ile belirlenir. B) / R, burada R, dirençlerin toplam direncidir. Akım, mikroamper ünitelerinden miliamper ünitelerine kadar olabilir, ancak pratik olarak rejeneratörün çalışması sırasında mikroamper bölgesinde kalır.

Alternatif akım için, transistör Hartley endüktif üç noktalı şemaya, yani klasik osilatöre göre bağlanır. Bobinin çoğu kollektör devresine dahildir, daha küçük - tabanda (çekme işlemi, bobinin toplam tur sayısının yaklaşık 1 / 1'i / 4'ü arasındadır). Bir direnç R1'i ekleyerek, cihazın Q çarpanı modunda çalışmasını dengeleyen negatif geri besleme oluşturabiliriz. Kondansatör C2 bloke ediyor, sadece yüksek frekanslı akımları kapatıyor. Devredeki genlikte modüle edilmiş bir sinyal varsa, transistörün akımı osilasyonun genliği ile zaman içinde değişir, transistörün ana yükü olarak görev yapan R2 ve R3 dirençleri arasındaki voltaj düşüşü de küçük bir aralık içinde değişir ve tespit edilen sinyal onlardan çıkarılabilir. Ayırma kondansatörü C3 aracılığıyla, daha fazla büyütme için ses titreşimleri AFB'ye ulaşır.

Geri besleme, transistörün akımını değiştirerek direnç R2 tarafından kontrol edilir ve dolayısıyla kazancı. Ayar çok düzgün. Uygulamada gösterildiği gibi, transistörün amplifikasyonu küçük olmalıdır, çünkü mikro akım modunda çalışır, bu nedenle giriş ve çıkış empedansları büyüktür ve neredeyse yapısal kalite faktörünü düşürmeden devreyi zayıfça atlar. Devrenin bir transistör tarafından çekmesini daha da zayıflatmak için, kondansatör C1'i paralel olarak bağlayarak L1 bir halka bobini yapabilirsiniz. Bu durumda antenle iletişim, çok küçük kapasitanslı bir eşleştirme kapasitörüyle (daha iyi KPE) kapasitif yapılır. Bu varyantta bir kademe ile L2 bağlantısının bobini, döngü devresinden daha az sayıda dönüş içermelidir, ancak parazitik rezonansları önlemek için bobinler arasındaki bağlantı mümkün olduğu kadar güçlü olmalıdır.

Basit rejeneratörlerde ortaya çıkan bir diğer sorun, geri beslemeyi ayarlarken ayar frekansındaki değişikliktir. Bu cihazda, elektrotlar arası kapasitanslardaki bir değişiklik ve içinden geçen akım değiştiğinde transistördeki yük taşıyıcılarının transit süreleri nedeniyle oluşur. Yeterince yüksek frekanslı transistörler kullanıldığında ve çok küçük olmayan bir devre kapasitesine sahip olunca etki zayıflar.

Cihaz VHF ve mikrodalgaya kadar hemen hemen her dalga boyu aralığında çalışabilir. Ayrıca, eğer bloke edici kapasitör C2'nin kapasitansı önemli ölçüde arttırılırsa, aralıklı bir üretim süreci gözlenir ve cihaz çok yüksek hassasiyete sahip basit bir süper-jeneratör haline gelir. Jenerasyonun "yanıp sönme" frekansı, C2 kapasitörünün kapasitansı ve R2 rezistörünün 15-50 kHz sırasındaki direnci seçilerek belirlenir. Örneğin, deneylerden birinde, bu cihaz, AM sinyallerini alırken süper rejeneratif modda 46 MHz'de 0.6 uV'den daha iyi hassasiyet sağlamıştır. Flaş frekansı yaklaşık 15 kHz olarak ayarlandı ve geçiş bandının yaklaşık 60-70 kHz olduğu ortaya çıktı. Bilinen süper-üreteçlerle karşılaştırıldığında, bu cihazın çalışması daha kolaydır, daha hassastır ve kullanımda kararlıdır.

Rejeneratif Alıcı

Aşağıdaki daha da geliştirilmiş olan pratik devrede, rejeneratif aşamayla gerçekleştirilen 28-30 MHz aralığında bir Kısa Dalga alıcısı gösterilmektedir. Kontur bobini Ll, 20-25 mm çapında seramik veya nervürlü bir çerçeve üzerine sarılmış, 0.8-1.5 mm çapında, 6 sıra gümüş kaplı tel içerir. Sarma, en az 2 mm'lik artışlarla gerçekleştirilir. Bobinde, bir kesici çekirdeği kullanabilirsiniz, ancak yalnızca düşük kayıplı yüksek frekanslı bir manyetodielektrik cihazdan kullanabilirsiniz.

Düşük frekanslı ferritler burada uygun değildir. Kondansatörler C1 (antenle bağlantı) ve C3 (ayar) anten tipi KPV tipi temelinde yapılır. Kapasitörlerin her biri bir hareketli ve bir sabit plaka içerir. Eksenlerine dielektrik burçlar takılmıştır (böylece eller alıcı ayarını etkilemez) ve metal ön panelden dışarı çıkarılır. Ön panelde geri besleme regülatörünün (R1) (konvansiyonel değişken direnç SP tipi) ekseni de gösterilir. Rejeneratif kaskadda KT3109 tipi mikrodalga transistör kullanılmış, ancak eşit başarıya sahip, KT363 veya başka bir p-n-p yapısını kesme frekansı en az 600-800 MHz olarak uygulayabilirsiniz.

Bu alıcı, şemaya göre aşamalar arasında doğrudan bir bağlantı olan iki transistör VT2 ve VT3 üzerinde yapılır. Modu dengelemek için, birinci transistörün tabanına olan eğilim, buna alternatif olarak kapasitör C6 tarafından kaplanan bir rezistör R5'in yerleştirildiği ikincisinin yayıcı devresinden beslenir. Bu alıcı yüksek empedanslı kulaklıklarda çalışır. Transistörün ilk aşamada yüksek statik akım transfer oranına ve ikinci empedanslı telefonlara yüklenmesine bağlı olarak voltaj kazancı önemlidir - yaklaşık 10.000 veya daha fazla. Aynı zamanda, tüm alıcı tarafından tüketilen akım, bir miliamperin bir kısmını aşmaz. UZCH'nin kurulması, rezistörün (R3) direncinin seçilmesinde, yayıcı VT3'teki voltajın 0.7-1 V olacağı şekilde kaynamaktadır.

Doğru monte edilmiş rejeneratif kaskadı, kontur bobininin tur sayısını seçerek (veya ayırmadan) çalışma aralığını ayarlamak dışında hiçbir ayar gerektirmez. Alıcının AM sinyallerine duyarlılığı 1 µV'den daha iyiydi ve telgraf sinyallerinin alınmasında otodinay modunda 0,5 uV idi. Üretim noktasına yaklaşma, yaklaşık 30 MHz frekansında bile, 1 kHz ses sinyaliyle modüle edilmiş GSS sinyalinin taşıyıcı veya her bir frekansında, rejeneratörün yakalama frekansını takip etmenin mümkün olduğu kadar pürüzsüz hale geldi. Taşıyıcı voltaj yaklaşık 1 uV idi.

Refleks Rejeneratif Alıcı

Ayar, kadranın dört bir yanına yayılmış 31 metreyi kaplayacak şekilde ayarlandı. Bant boyunca yavaşça kullanmak ve ayarlamak için artık dokunaklı değil. Bobine en yakın kutu üzerindeki noktada hafif bir vücut kapasitans etkisi vardır, ancak alıcıyı salınan kullanmıyorsanız neredeyse fark edilmez. Plastik bir kutu (ucuz bir Jaycar saksı kutusu) kullanmak için şaşırtıcı şekilde kararlıdır. Bağırsakları incelemek ve anlatmak ve anlatmak amacıyla erişilebilir kılmak için bu kutuyu seçtim.

Seri olarak standart 32 Ohm kulaklık kullanan, radyoyu bağımsız bir hale getirmek için çok basit bir ses amplifikatörü kuruldu. Sadakati harika değil, dedektörün kalitesi için de uygun. Herhangi bir başıboş RF'nin ses amplifikatörüne girmesini önlemek için (özellikle de RFI'yi reddetmek için iyi tasarlanmamıştır) ortak bir mod boğması vardır. Şok, FM ve TV istasyonlarında radyonun AF tarafına girmesiyle ilgili küçük sorunlar yaşadıktan sonra eklendi.

Kadran henüz kalibre edilmedi ve muhtemelen olmayacak. Hiçbir ön uç yoktur, anten doğrudan rezonatöre bağlanır, bu yüzden bu sadece bir oyuncak radyodur, ancak kısa dalga dinlemek için oldukça kullanışlıdır. 3 transistör ve sadece birkaç mA çekme işlemi için çok kötü olduğunu düşünmüyorum. Büyük düğme, oluklu miller için olmayan tek şeydi, ancak büyük boyutu yumuşak ayar için kullanışlıdır, bu yüzden kadranı kalibre etmeyeceksem bu şekilde tutabilirim.

30 Metre Autodyne Alıcı

Autodin, ilgilenilen frekansta salınan diferansiyel bir çift içerir. Antenden gelen RF, çiftin verici bağlantısına bağlı akım kaynağına uygulanır. Diğer modların yanı sıra CW'nin tespiti için karıştırma gerçekleşir. Bu devrenin bir "kusuru" burada istismar edilir. Bir sinyale çok yakın ayarlarsanız, osilatör frekansına kilitlenir ve vuruş notu kaybolur. Yani eğer WWV'ye kasten kilitlenirsek, osilatör şimdi bir frekans standardı olarak kullanılabilir.

Devre ayrıca basitliği göz önüne alındığında eğlenceli 30 metrelik bir CW alıcısı da yaratıyor. Buna "üç transistör alıcısı" demek cazip geliyor, ancak sesi yarıya kadar iyi bir seviyeye getirmek için birkaç transistöre ihtiyacınız olacak. Geçerli sürümümde yalnızca bir ses aşaması var, bu nedenle çıktı biraz az. Bir dizi güçlü hoparlöre bağlarım. Chuck sesi ait olduğu yerden almak için bir LM386 ekledi.

PDF

Devremde bir CA3046 transistör dizisi kullandım, sayılar IC'deki pin sayılarıdır. Chuck & Glen’in yaptıklarından başka bir şey değişmedi. Anteni birleştiren giriş trafosunu değiştirdim. LTSpice alt transistörün tabanına bakarak düşük bir empedans gösterdi, bu yüzden trafoyu uyacak şekilde değiştirdim. Daha sonra, yukarıdaki çiftin baz dışı akımının yanıltıcı bir empedans hesaplaması verdiğini fark ettim, bu yüzden soru tekrar açık. Var olan devre, buna rağmen, iyi çalışıyor gibi görünüyor.

İki yüksek kazançlı amplifikatör, ses çıkışı sağlar ve devre WWV'ye kilitlendiğinde ve bir frekans standardı olarak kullanıldığında kullanım için yükseltilmiş osilatörün sinyalini verir. Bunun gibi bir amplifikatörde, genellikle toplayıcı rezistör Rc'yi seçtiniz ve ardından direnci toplayıcıdan tabana beta yaptınız, burada beta DC betadır. Bu, toplayıcıyı Vcc / 2 etrafında saptırır. Güzel ve çok basit, yüksek kazançlı bir amplifikatör.

Osilatörü analiz etmeye çalışırken, rezonans tankının nerede olduğunu görerek başlamak istiyorum. Sadece bir indüktör var, T37-6 çekirdeğinde 15 tur var. Vcc (9 volt) hattının RF toprak olduğunu, bu nedenle bobinin üstünün topraklandığını unutmayın. Bobine paralel olarak etkin kapasitans, 4700p ile seri olarak 220p, artı C6 düzeltici değeri artı burada 1N4004'ün kapasitansı ile seri olarak 22p değeridir, burada voltaj değişkenli kapasitans diyotu olarak kullanılır. Tüm bu kapasitörlerin sonucu ve bobinin indüktansını hesaplayarak, 10 MHz civarında bulunan rezonans frekansı ile karşılaşabilirsiniz. Pota P1 ile diyot boyunca voltajı değiştirmek, yaklaşık 50kHz veya daha fazla menzil ayarını mümkün kılar. WWV'den (10.000 MHz) 30 metreye (10.1 MHz) geçmek için biraz C6 ayarlaması gerekir.

P1 elinizde ne varsa hemen hemen pilden aşırı akım çekmemeye tabi olabilir. 5k'den 100k'ye kadar bir sorun olmaz, ancak 5k pilinizden neredeyse 2mA çeker. Çok dönüşlü bir tencere, ayarlama kolaylığı için en iyi sonucu verir. Tek bir dönüş potu seçerseniz, 22p kapasitörünü daha küçük hale getirerek ayarlama aralığını sınırlamak isteyebilirsiniz.

Tüm HF devre yollarının uzunluğunu azaltarak ve transistör bant genişliğinin üstündeki olası mahmuz rezonanslarını iterek daha iyi bir düzen önerilebilir. Transistör tabanındaki boncukları denedim ama aynı zamanda salınımı da öldürdü. Az miktarda ek Miller kapasitansı ile denemeler VHF salınımlarını evcilleştirebilir.

VHF paraziti, benzer bir devre topolojisinin, bir FM radyo otodinamik ön ucu kadar iyi çalışabileceğini göstermektedir. Oldukça mütevazı modern transistörler bile (2N3904s kullandım), diferansiyel konfigürasyonda çok büyük bant genişliğine sahip. Bir tarafın ayarlanmış bir LO rezonatörü ve diğerinin IF tarafına sahip olmasının mümkün olacağını hayal ediyorum.

Notlar
Bu autodyne alıcısı, geleneksel zarf tespitinde bazı avantajları olan uyumlu bir AM demodülatörünü uygular. Genel kısa dalga alımı için can sıkıcı olan AGC'den yoksundur, ancak aksi halde oldukça iyi bir genel amaçlı alıcı yapar. Rejeneratif bir setin aksine, sadece bir ayarlama ile AM, CW ve SSB alabilir (ayarlama). Güçlü CW sinyalleri LO'yu yakalayabilir ve bazı durumlarda ritmi ortadan kaldıracak şekilde doğrudan kilitlenerek alabilir! Ayrıca, güçlü bitişik sinyaller LO'yu içine çekerek yakalar ve bu da son derece sinir bozucu olabilir. Eğer yeterli gürültü marjı varsa, sadece sinyali zayıflatmak yardımcı olacaktır.

HF yanıtını kaldırmak için AF amplifikatörü geri besleme direncini 1 nF kondansatörle örttüm. Ses aksi halde biraz keskindi. Daha keskin bir şekilde yuvarlamak ve seçiciliği artırmak için bir çift basamaklı Sallen-Key filtresi eklemek isteyebilirsiniz. CW için alıcıyı tavsiye etmem, ancak kullanmak istiyorsanız, bu amaç için 700 Hz bandpass eklemek isteyebilirsiniz. Yine de çok sıkı değil, güçlü komşu sinyalleri ile biraz cıvıl cıvıl

Giriş trafosunda aynı dönüş oranını kullandım ancak bunun yerine 3:12. Bu gerçekten çok kritik değil ve henüz giriş empedansını ölçmek ya da tahmin etmeye çalışmak için henüz orta derecede yüksek olacağını hayal ediyorum.

Sayaç bağlantınızı koruyun, buradaki LO sızıntısı, tüm bilinen doğrudan dönüşümle ayarlanabilen hum sorunlarına neden olur. Tamponlama genellikle yeterlidir, ancak sayacımdan birinin sayım penceresini AF çıktısı üzerinden geri duyabiliyorum, bu da onu geliştirmek isteyebileceğinizi düşündürüyor. Ortak bir taban izolatörü veya dolgusu muhtemelen yardımcı olacaktır. LO'yu sıcak ucundan ziyade tankın üzerindeki musluk noktasından aldım, bu yükün orijinal tasarıma kıyasla etkisini azalttı.

Kısa Dalga Broadcast Alıcı

Bir kısa dalga yayın alıcısı, kısa dalgaların yayılımının özgüllüğü (çoklu iyonosferik yansıma), nispeten basit bir alıcıdaki çok uzak radyo istasyonlarından sinyaller almanıza izin verir. Bu yüzden Sovyet döneminde kısa dalga alıcıları çok talep görüyordu.

HF'de yayın yapmak şimdi ilginç olabilir. Yabancı radyo programlarını dinleyerek, öğrendiğiniz yabancı dilin yerli olduğu radyo ana bilgisayarlarının telaffuzlarını dinleyerek yabancı dil öğrenmeye çalışabilirsiniz. Ayrıca, orijinal kaynaktan bilgi alan dünya olaylarının farkında olun.

Yabancı üretim transistörleri üzerine kurulu kısa dalga yayın alıcısı için deneysel bir şema öneriyorum.

Ben şemaya "deneysel" diyorum çünkü bunun üzerine breadboard üzerinde sadece bir alıcı monte edildi. Baskılı devre kartı geliştirilmedi (yakında tasarımın sökülmeye başlayacağını düşünüyorum - yeni fikirler ortaya çıktı!).

Ve böylece, şema şekilde gösterilmiştir. Kısa dalga yayın alıcısı genel olarak (alt bantlara bölünmemiş) 5.8 ... 16 MHz aralığında çalışır. Bu kadar geniş bir aralıkta çalışmak, önemli bir dişli oranına sahip daha geniş ölçekli bir cihazın kullanılmasını gerektirir, aksi halde ayar öyle çok keskin olacaktır ki, birçok radyo istasyonu fark edilmeden “kayacaktır”.

Devre, VT1 transistöründe birleştirilmiş bir yerel osilatörü, VT2-VT4 transistörlerinde otomatik kazanç kontrol sistemine sahip iki aşamalı bir IF amplifikatörü ve VT5-VT7 transistörlerinde düşük frekanslı bir amplifikatörü içeren tek transistörlü bir frekans dönüştürücüsünden oluşur.

Frekans dönüştürücü devresinin özelliği, hem mikserin hem de yerel osilatörün aynı transistöre yapılmış olmasıdır. Bu frekans dönüştürücü devresi geçen yüzyılın 60-80'lerinde çok popülerdi. Ama yavaş yavaş, cips tanıtımı ile, neredeyse unutuldu.

Sinyal, anten W1 tarafından alınır ve iki bölümlü değişken kondansatör C3'ün C3.1 bölümüyle ayarlanan L1-C2-C3.1 giriş devresine girer. Kontur 5.8-16 MHz aralığında yeniden inşa edildi. İletişim bobini L2'den seçilen sinyal, ayırma kapasitörü C6 üzerinden, frekans dönüştürücünün transistörünün VT1 tabanına iletilir.

Heterodin L3-C4-C5-C3.2 halkası 6.255-16.455 MHz içindeki frekansta ayarlanabilir. Bu nedenle, yerel osilatörün frekansı alınan sinyalin frekansından 455 kHz daha yüksektir.

Karmaşık frekanslar - dönüşüm ürünleri, transistör VT1'in kolektöründe göze çarpıyor. Z1 piezoseramik filtre (cep telsiz alıcısından standart IF filtresi) 455 kHz'lik bir ara frekans tahsis eder. Bitişik kanal için hemen hemen bütün seçicilik bu filtrenin parametrelerine bağlıdır (devrede hiç devre yoktur).

Ara frekans yükselteci, VT2 ve VT3 transistörleri üzerinde yapılır. Bunlar, ortak bir yayıcıya sahip transistör basamaklarıdır. Tabanlarındaki ön gerilim, hem bir dedektör hem de AGC sisteminin bir amplifikatörü olan transistör VT3'ün vericisinden gelir (otomatik kazanç kontrolü). VT4'ün tabanındaki ön gerilim, bölücü rezistörlerden R11 ve R13 gelir. Detektör bir verici bağlantıdır

VT4. Tespit edilen düşük frekanslı gerilim, C13 kapasitörüne tahsis edilir. VT2 ve VT3'ün tabanlarına giren sabit bir bileşen de vardır. AGC gecikme devresinde bir C14 kapasitör çalışıyordur.

Bas amplifikatör iki aşamalı transistörler VT5-VT7.

Bobinleri sarmak için, eski yerli TVTC tipi TV'nin (5 mm çapında plastik, 2.8 mm çapında ferrit süsleme çekirdeklerine sahip plastik) modüllerinin dış hatlarından çerçeveler kullanılır. L1 - 16 dönüşleri, L2, altındaki L1'e sarılır, şemaya göre, son - 3 dönüşleri. L3 - 15 döner. Şemaya göre, L4 altından L3 üzerine sarılır, son - 4 şemaya göre alttan 1.5 sayımdan bir dokunuşla döner. Tel her yerde 0,23 mm (veya 0,2 ile 0,35 mm arasında) dikin.

Sessiz modda şemada gösterilen sabit voltaj modları. Gerilimler, karşılık gelen taban dirençleri tarafından ayarlanır.

"Autodyne" (Otomatik Rejenerasyonlu) Kısa Dalga Alıcı

Doğrudan kazanç 2-V-1'in tarif edilen alıcısı, 25 m'lik kısa dalgaların yayın aralığında çalışmak üzere tasarlanmıştır (11.7 ... 12.1 MHz). Autodyne senkron alıcının özelliklerini daha fazla incelemek için bir deney olarak yaratılmıştır. Bu nedenle, bu problemin teorik kısmı V.T. Polyakov adlı makaleyi okuyarak bulunabilir. Alıcının şematik diyagramı şekilde gösterilmiştir.

Yüksek frekanslı amplifikatörün ilk aşaması, yüksek hızlı otomatik rejenerasyon kontrolü sistemine sahip bir rejeneratif Q faktörü çarpanıdır.

Giriş salınım devresi, WA1 loop anteninin endüktansından ve C6 - C10 kapasitörlerinden oluşur. Belirtilen çalışma frekansları içinde, çok yüksek bir kalite faktörüne sahiptir, bu nedenle loop anteninin etkin etkin yüksekliği onlarca metreye ulaşabilir. Bu tür parametrelere sahip bir anten oldukça zayıf sinyaller alabilir. Alıcının hassasiyeti sınırlama momenti, giriş aşaması transistörünün iç gürültüsü olabilir, bu nedenle içinde (iyi kalitede çarpan) düşük gürültülü bir transistör kullanılması tercih edilir. Yokluğunda, yaygın ve ucuz transistör KT315B'den de iyi sonuçlar elde edilebilir.

Rejenerasyonun otomatik ayarlanması için cihaz, VT2 transistöründeki ikinci yüksek frekanslı amplifikatör aşamasını ve C11, VD1, VD2, C13 elemanlarından oluşan bir diyot dedektörünü içerir. Silikon diyotlar için ve VT1 transistörü için aynı anda başlangıç ​​ön akımı mevcut R1, R2 ve R6 dirençleri tarafından üretilir. Detektör çıktısından gelen sabit bileşen rejeneratif aşamada düzeltici bir etki yaratır ve değişken bileşen, ses frekansı sinyalleri şeklinde C12 kapasitöründen geçen değişken bileşen, bir VT3 transistöründeki tek aşamalı bir ses frekans yükselticisine beslenir. Bu amplifikatörün yükü, yüksek empedanslı kulaklıklar BF1'dir (örneğin, TON-2). Amplifikatörün çıkış gücü yaklaşık 1 mW'dır.

VT2 ve VTZ transistörlerinin stabilizasyonu, sırasıyla otomatik R4 ve R9 yanlı dirençleri kullanılarak gerçekleştirilir. Direnç R4'ün direnç değerinin, kolektör VT2 üzerindeki voltajın, güç kaynağının voltajının yarısına yakın olması için seçilmesi istenir.

Çerçeve anteninin WA1 bobini çerçevesizdir, 200 mm'lik bir iç çapa sahiptir, 10 mm'lik artışlarla sarılmış, 1.5 mm çapında iki bakır tel dönüşü içerir. Sertlik bobinleri, dielektrik malzeme ekleriyle birbirine bağlanır. Bobin terminalleri yalıtım tabanına vidalanır. Eğer radyo amatör, 20VCh ferrit marka bir çubuğa sahipse, ferrit manyetik bir anten yapmaya çalışabilirsiniz, ancak etkinliği, çerçeveninkinden daha kötü olacaktır.

Alıcı sabit dirençler MLT-0,125 kullandı. Değişken dirençli R8 tipi SP3-1'dir, fakat başkaları da yapacaktır. Çalışma voltajı en az 6 V olan her tip C4 oksit kapasitör. KPK-M veya KPK-1 tipindeki düzeltici C6. Değişken kapasitör C7, [1, 2] 'deki açıklamaların tavsiyelerine göre bağımsız olarak yapılabilir veya başka sınır kapasitans değişiklikleri, örneğin, 4 ... 180 pF ile uygulanabilir, ancak bununla seri olarak, 18 ... 22 pF kapasiteli seramik kapasitörü açabilirsiniz. Bir ayar elemanı olarak, varikap uygulamak mümkündür, ancak bu, giriş devresinin Q faktörünü biraz azaltacaktır. Ek olarak, varikapı beslemek için 15 ... 20 V'luk bir voltaj ile ek bir güç kaynağı gerekecektir. Kapasitörler C8 - C10 seramik CD veya CT (herhangi bir modifikasyon ve versiyon). Kalan küçük boyutlu her türden seramik kondansatörler. Kapasitör C12'nin kapasitansı 0.25 ... 1.0 mikrofarad içindedir. KT325A, KT368A, KT399A, KT3106A, KT3120A, rejeneratif kaskadda düşük gürültülü bir transistör olarak kullanılabilir.

Yazar, alıcının deneysel versiyonunda, anten bobininin tutturulduğu aynı yalıtım tabanına monte edilmiş montaj elemanları için bir baskılı devre kartı geliştirmedi.

Kapasitör C10'un seçimi ve düzeltici rezistörün R8 ayarlanması, uyarma eşiğinde rejeneratif kademenin kararlı bir şekilde çalışmasını sağlar. Bu, rejeneratif kaskadın durumunu izleyen ve VT1 transistörünün taban devresine R6 ve R1 dirençleri aracılığıyla düzeltici bir eylem sağlayan otomatik rejenerasyon ayar sistemi ile kolaylaştırılmaktadır. Giyotin R8 yüksek kalitede olmalıdır. Aksi takdirde, direncin gürültüsü alıcının çalışmasını engelleyecektir. Kaliteli bir düzeltici direnç yoksa, bunun yerine kalıcı bir direnç seçilmelidir. Alıcının ayarlanan frekans aralığının sınırları kapasitör C6.

Önerilen alıcı değişkeni, uzak radyo istasyonlarından sinyaller alır ve basit süperheterodin ile karşılaştırıldığında, bobin anteninin dar bant ve yön özellikleri, speküler ve girişim parazitinin olmaması nedeniyle daha temiz bir alım sağlar. Doğru, bu avantajlar güçlü girişim yapan radyo istasyonları yoksa gerçekleşir.

5.5 ... 16 MHz Rejeneratif Alıcı Devresi

Lambalı basit rejenerasyon alıcıları bir zamanlar radyo amatörleri için yegane alıcılaran biri olmuştu. Süperheterodin alıcıları ortaya çıksa bile, rejeneratif devreler acemi radyo amatörleriyle popüler olmaya devam etti. Zamanla önemini yitirse de günümüzde rejeneratif alıcılar yeniden popüler hale geldi, ancak şimdilerde vakumlu lambalar yerine çoğunlukla yarı iletken teknolojisi kullanılıyor. Rejeneratif alıcıların popülaritesindeki artışa büyük katkı kaydadeğer bir mucit olan Charles Kitchin tarafından yapılmıştır. Şimdi insanlar böyle basit bir alıcıyı dünyanın dört bir yanından gelen radyo istasyonu sinyallerini alabildiğinden onlar için hayli ilginç gelen rejeneratif alıcılar inşa ediyorlar. Bu makalede önerilen şema 5.5 ila 16 MHz aralığında, 7, 10 ve 14 MHz frekansındaki üç amatör grupta ve 6, 7, 9.5, 12, 13.5 ve 15 MHz frekanslarındaki yayın bantlarında çalışıyor.

Rejeneratif alıcının esas kısmı dedektördür. Aşağıdaki şemada indüktif geri beslemeli bir alan etkili transistördeki rejeneratif dedektörün versiyonunu göstermektedir. Antenden veya önceki UHF aşamasından gelen sinyal, alan etkili transistörün geçit devresinde bulunan rezonans devresini beslemektedir. ‘Gate’deki RF sinyal voltajının değiştirilmesi, ‘drain’ akımında orantılı bir değişiklik yaratır. ‘Drain’ akımı, sinyalin salınım devresine geri döndüğü geri bildirim bobinine beslenir. Devreye yeterli miktarda enerji verilirse, üretim gerçekleşecektir. Enerji yeterli değilse (rejenerasyon ayarı salınımların başlaması için gerekenden biraz daha zayıfsa), o zaman çok büyük bir sinyal kazancı elde edilebilir. Rejeneratif dedektörün bu özelliği zayıf sinyallerin yükseltilmesine izin verir. Herhangi bir yükseltilmiş sinyalin, örneğin bir alan etkili transistör gibi, kuadratik bir özelliğe sahip olan bir elemanın girişine verilmesi, algılanmaya, yani kulaklıklara veya amplifikatöre gönderilmesi gereken devrede bir ses sinyalinin görünmesine neden olacak, bu tam bir radyo alıcısı ile sonuçlanacaktır.

Alıcımızda, tasarımı basitleştirmek adına biraz sıra dışı devre çözümleri kullanılmıştır. Detektör devresi, transformatör kuplajının, geleneksel salınımlı devre olarak çalışan iki seri bağlı endüktans, Ll ve L2 ile değiştirildiği geleneksel Hartley jeneratörünün bir modifikasyonuna dayanır. Her iki bobin de toroidal ferrit çekirdeklere sarılmıştır, ancak bu durumda Q kritik olmamakla birlikte, geleneksel silindirik bobinler de bu devrede çalışacaktır.

L1: T68-6 halkasında 0,64 mm kesitli 20 tur.

L2: T30-6 halkasında 0,64 mm kesitli enine 5 tur.

L3: 1 mH, bir ferrit boncuk FB-43-6301 üzerinde 0.32 mm kesitli bir telin 30 tur.

L4, L5: T30-6 halkasında kesiti 0,32 mm olan bir telin 12 tur.

L6: T50-6 halkasında 0,4 mm kesitli 20 tur.

Qı, Q3, Q4: 2N3904, 2N2222, vb .;

Q2: 2N5454, metne bakınız;

D1, D2: 1N4152 ya da herhangi bir silikon diyodu.

Bir Q2 transistörü üzerine monte edilmiş bir dedektör, bir PN bağlantı alanı etkili transistörünü kullanır. 2N5454 transistöre ek olarak, U309, J310, 2N4416, 2N3819 ve MPF102 gibi herhangi bir N-kanal alan transistörü devrede iyi çalışacaktır. Genel olarak, burada işe yaramayacak bir alan etkili transistör bulmak zordur. Elindeki transistörleri kullan! Komple alıcı devresi, Şekil 2'de gösterilmiştir.

İndüktansı 1 mH olan şok L3, büyük bir ferrit boncuk üzerine sarılır. Boğulma indüktansı 1 mH ... 2,5 mH içinde olabilir. L3 bobini yerine, 1 kΩ direnç de uygulayabilirsiniz, ancak rejenerasyon kontrolü bobini kullanırken olduğu gibi pürüzsüz olmayacaktır.

Karmaşık bir sürmeli ayarlama mekanizması kullanmak yerine, alıcı her biri büyük bir tutamağa sahip iki değişken kondansatör, C2 ve C3 kullanır. Kondansatör C2 istenen aralığa ayarlanmış ve kondansatör C3 ince ayar yapılmış. Rejenerasyon başka bir 365 pF değişken kapasitör tarafından kontrol edilir. Değişken kapasitörlerin kapasitansları kritik değildir. Diğer derecelendirmelerin kapasitörlerini bulmak mümkün ise, devre uygulamaları için uyarlanabilir.

Devre bir RF amplifikatör transistörü Q1 kullanır. Bu basamaktan kazanç gerekmez. Bu kademeli detektör için nispeten kararlı bir yük empedansı sağlar ve sinyal voltajının detektöre büyüklüğünü değiştirmenin uygun bir yolunu sağlar. RF yükselticisinin kaskadından önce, iki filtre açılır - beşinci sıradaki düşük geçişli bir filtre ve üçüncü sıradaki yüksek geçişli bir filtre. Düşük geçişli filtre, bir UHF'de veya dedektörde modüller arası bozulma yaratabilecek VHF ve TV frekanslarını azaltır.
Rejeneratif dedektörün çıkışından, SCH sinyali Q3 transistörünün düşük frekanslı ön yükselticisine girer ve ayrıca LM386N yongası tarafından büyütülür. Bu, oynatıcıdan gelen düşük empedanslı kulaklıkların veya küçük bir hoparlörün kullanılmasını sağlar. Transistör Q4, şebekenin arkaplan bastırılmasını sağlayan, güç için ayrıştırma filtresi olarak çalışır. Devre, 12 volt kaynaktan beslenir ve 6 voltta çalışır durumda kalır. 12 voltluk bir besleme voltajındaki akım tüketimi 20 mA'dır.

Alıcıyı kurarken, sinyal üreteci ve frekans ölçer yararlı olacaktır. Ancak, herkes bu cihazlara sahip değildir. Şekil 3, alıcıyı yapılandırmak için kullanılabilecek bir kuvars osilatörünün bir diyagramını göstermektedir. Kuvars rezonatörleri ucuzdur, alıcılarını ayarlamak için farklı frekanslarda birkaç parça gerekebilir. Örneğin, 10 MHz'deki kuvars, amatör grup 10.1 MHz'e ve 9.5 ... 10 MHz yayına ayarlamanıza izin verir.

Alıcı herhangi bir biçimde inşa edilebilir. Sadece devreyi operatörün elinin kapasitesinden koruyan metal bir ön panel kurmak gereklidir. Alıcının geri kalanı istediğiniz gibi yapılabilir. Bu alıcı, baskılı devre kartlarının parçalarına "topuklara" monte edilerek monte edildi. Prensip olarak, bu alıcı daha önce yapılan deneylere işaret eden üçe monte edilmesine rağmen, tek bir bölüm yeterli olacaktır. Prototipleri kullanabilirsiniz, ancak rejeneratif bir alıcı için bir PCB kullanmamalısınız. Örneğin bir kulüp için bir düzine alıcı toplansa bile, insanları denemeye teşvik etmek için proje maket kurullarında açık yapılmalıdır.

Bazı deneylerde, rejenerasyon ünitesini ayarlamak gerekebilir. Bu, L2 endüktansını düşürerek veya rejenerasyonda bir azalmaya yol açacak olan Rl direncini azaltarak yapılabilir. Bununla birlikte, bobinin L2 çok fazla endüktansı veya rezistörün R1'in çok düşük direnci, rejenerasyonun azaltılamayacağı kadar güçlü bir geri bildirim yaratacaktır.

Bununla veya başka herhangi bir rejeneratif alıcıyla çalışmak biraz çaba gerektirecektir. Başlangıçta, C4 rejenerasyon kontrol kondansatörü minimum kapasitans konumuna getirin ve kalan iki KPI'yi orta konuma getirin. Maksimum RF kazancını ve AF üzerindeki kazancı orta konuma ayarlayın ve anteni bağlayın. Bir C2 kapasitöre ayarlandığında, kulaklıklarda bir sinyal görünebilir. Şimdi yavaş yavaş C4 kapasitörlü rejenerasyonu arttırın. Dedektör oluşturma moduna girdiğinde, kulaklıklardaki gürültü aniden artacaktır. Dedektör aşırı yüklenmişse, RF kazancını azaltın. Alıcıyı bazı AM radyo istasyonlarından gelen bir sinyale ayarlayın. Şimdi rejenerasyonu azaltın, böylece ıslık kaybolur. CW ve SSB istasyonları en iyi osilasyon eşiğinin hemen üstünde bir rejenerasyon seviyesinde alınır. Alıcı, harici bir antenle en iyi şekilde çalışır, ancak aynı zamanda bir duvara bağlı metre uzunluğunda bir tel parçası şeklinde bir antenle de çalışır. Şekil 3'teki jeneratör, çıkışına bağlı ve alıcıyla aynı odada bir yere yerleştirilmiş 30 cm'den daha uzun olmayan bir anten gerektirir.

Rejeneratif alıcıda kontroller arasında bazı etkileşimler var, bu özellik deneyi zorluyor ve ilgisini çekiyor. Deneyci, alıcının yönetiminde yaratıcılık için geniş bir alan keşfedecektir. PIC nedeniyle çok büyük bir kazanç elde etmek çoğu zaman avantaj sağlamak için kullanılabilir. Rejeneratif bir alıcıyla çalışmak, geleneksel daha gelişmiş bir radyo alıcısından çok daha ilginç.

Balıkçı Radyosu

Böyle bir radyo alıcısının temel özellikleri küçük boyutlar, devrenin basitliği ve istisnai ekonomidir: tek bir galvanik hücreden 316 tüketilen akım 1 ... 1.5 mA'yı geçmez ve hücrenin bir miktar deşarjı ile 0.25 ... 0.5'e düşer. mA.

Alıcı, 50 ... 160 Ohm DC dirençli kompakt bir TM-1, TM-2 veya TM-4 kulaklık üzerinde çalışır. En uygun yöntem, Moskova “Ritim” tesisinin TM-2B “Stekloklip” telefonunun, kulaklara yerleştirilmiş bir steteskop gibi ses telleri olan iki eğriyle kullanılmasıdır. Alıcı sessizce çalar, ancak küçük bir ortam gürültüsü koşullarında yerel radyo istasyonlarının yayınları güvenle duyulur. Alan kuvveti için alıcı hassasiyeti yaklaşık 10 mV / m'dir.

Alıcının en basit versiyonunun şeması üstte gösterilmektedir. Sinyal, WA1 manyetik anteni tarafından alınır. Bobin (Ll) ve değişken kapasitedeki (KPI) C1 kapasitörünün oluşturduğu devresi, alınan radyo istasyonunun frekansına ayarlanmıştır. İki aşamalı RF alıcı amplifikatörü, kademeler arasında doğrudan bağlantılı bir devreye göre yüksek frekanslı germanyum transistörlerden (VT1 ve VT2) yapılmıştır. Manyetik antenden, iletişim bobini L2 ve ayırma kapasitörü C2 üzerinden gelen sinyal, ilk transistörün yayıcı bağlantısına beslenir ve bununla güçlendirilir. Yük direnci R1, kollektöre her zamanki gibi dahil değildir, ancak yayıcı devresine, yani güç kaynağı ve yük direnci değiştirilir, ancak bu kaskad çalışmasına yansıtılmaz. Yük direncinden gelen sinyal ikinci transistörün tabanına ulaşır ve tekrar yükseltir.

Yük direnci R2 üzerinde izole edilmiş olan yükseltilmiş RF gerilimi, VD1 diyodu tarafından tespit edilir. Aynı zamanda kapasitör C2 filtreleme rolünü oynar - tespit edilen sinyalin yüksek frekanslı atımlarını yumuşatır. Detektörden gelen SCH sinyali için, transistör VT1, bir verici takipçisi ve VT2 - akım yükselticisi olarak görev yapar.

Her iki transistörün toplayıcı akımları güç kaynağına eklenir. Bu devrede G1 elementi ile seri BF1 ana telefonu bulunur. X1 konektörü ayrıca bir güç düğmesi olarak da işlev görür - telefon fişi konektör jakına takıldığında alıcı çalışmaya başlar.

Bloke edici kapasitör C3, radyo frekans akımlarını kapatır ve lityum kaynağı ve telefondan akmalarını önler. Bu nedenle, alıcının çalışma prensibi “Doğrudan Kazanç Alıcısı” makalesinde tarif edilene benzerdir (Radyo, 1993, No. 9, s. 18, 19).

Alıcının ikinci versiyonunun şeması üstte gösterilmektedir. Bir öncekine benzer birçok yönden ve alıcının çalışma prensibi aynıdır, ancak RF amplifikatöründe yaygın olarak kullanılan silikon KT315G silikon transistörleri kullanılır. Transistörlerin yapısındaki değişiklik nedeniyle (pnp yerine npn), güç kaynağının polaritesi ve VD1 detektör diyodunun açma polaritesi tersine çevrilir.

Silikon transistörlerin açma voltajı oldukça yüksek (0,5 ... 0,6 V) olduğundan ve besleme voltajı VD1 yerine sadece 1,5 V olduğundan, sadece yaklaşık 0,15 V'luk bir açma voltajına sahip olan bir germanyum diyot kullanmak zorunda kaldık. otomatik olarak kurulan transistör VT2'nin kolektöründe, diyot VD1 ve transistörlerin VT1 ve VT2 açılmasının voltajlarının toplamına eşittir, yani 1.3 ... 1.35 V

Yük direnci R2 üzerindeki voltaj düşüşü, ek bir akım amplifikatörü görevi gören düşük frekanslı germanyum transistör VT3'ü açmaya başlamak için yeterlidir. Bir sinyal geldiğinde, transistörler VT1 ve VT2 daha güçlü şekilde açılır, kolektör voltajı VT2 azalır, bu da VT3 transistörünün açılmasına ve telefon boyunca akan akımın artmasına neden olur.

Ek bir akım yükselticisinin varlığı, R1 ve R2 yüklerinin dirençlerinin direncini arttırmamızı ve dolayısıyla alıcının hassasiyetini arttırmamızı sağladı.

İki transistörlü ve üç transistörlü alıcılar için basılı devre kartlarının çizimleri, Şek. Sırasıyla 3 ve 4. Levhalar tek taraflı folyo getinaksa veya fiberglastan yapılmıştır. Herhangi bir teknoloji uygundur: folyonun iletken kısımları arasındaki izolasyon yolları aşındırılabilir, keskin bir neşter veya kesiciyle kesilebilir. Ayrıca, parçaların uçlarını birleştirerek, tahtanın deliklerinden geçirilerek, kalaylı bakır tel ile ve daha sonra bağlantıları kaybolarak folyo malzeme olmadan da yapmak mümkündür.

Alıcı durumda uygun boyutlarda herhangi bir plastik kutu olabilir. Yazar mormzhek saklamak için 80x60x20 mm boyutlarında bir kutu kullandı. Baskılı devre kartı ve CPE, kasanın altına M2 vidalarla tutturulmuştur. Kavisli bir yay plakası, karşılık gelen pil terminaliyle temas eden vidaların birinin altına yerleştirilir. Telefonun konektörüne başka bir plaka sabitlenir. Ferrit manyetik antenin çekirdeği, yuvanın yan duvarlarında bir lehim havyası ile yapılmış küçük oyuklara sabitlenmiştir.

Şekil 2'deki şemaya göre yapılan alıcı detaylarının konumu, Şekil 5'de görülebilir.

Açıklanan alıcı tek aralıklı yapılır. Ferrit anteninin dönüş sayısına bağlı olarak, uzun dalga, orta dalgada çalışabilir veya her iki bandı da kısmen yakalayabilir - bu, hangi radyo istasyonlarının belirli bir alanda çalıştığına veya hangisinin arzu edildiğine bağlıdır. Tek bantlı doğrudan kazançlı alıcılarda sıklıkla yapıldığı gibi iki bant oluşturabilir ve bunlara geçebilirsiniz. CB aralığına göre, ferrit 600NH'den 8 mm çapa ve 77 mm uzunluğa sahip bir çubuğa sarılmış L1 bobini, bir sonraki telden 90 dönüş içermelidir (en iyiden en kötüye): örneğin, LESHO 7x0.07, PELSHO, 0.15 ila 0, 3 mm, aynı çapta PEL. Döndürmek için bir kağıt manşon bobininin üzerindeki sarma kablosu. “En iyi” kablo, manyetik anten devresinin kalite faktörünün artmasına katkıda bulunur ve bunun sonucunda alıcının seçiciliğini artırır, ancak özellikle önemli değildir, çünkü devre RF yükselticinin giriş empedansı tarafından da sarılır. Uzun dalgaların (DW) aralığı için, yaklaşık 0,1 ... 0,15 mm çapındaki bir PEL veya PELSHO telinin yaklaşık 300 dönüşünü sarmanız gerekir. Litzedrat kullanmak pek mantıklı değildir, çünkü LW'deki gereksiz yere iyi bir konturun bant genişliği çok dar olur. Bobin bağlantısı L2 doğrudan konturun üzerine sarılır. Bir telin marka ve çapının değeri yoktur. Dm SV serisi bu bobin 10 tur ve Uzak Doğu - 30 aralığındadır. Ayar kondansatörü - KP-180. Çünkü DV'deki gereksiz yere iyi bir döngünün bant genişliği çok dar olur. Bobin bağlantısı L2 doğrudan konturun üzerine sarılır. Bir telin marka ve çapının değeri yoktur. Dm SV serisi bu bobin 10 tur ve Uzak Doğu - 30 aralığındadır. Ayar kondansatörü - KP-180. Çünkü DV'deki gereksiz yere iyi bir döngünün bant genişliği çok dar olur. Bobin bağlantısı L2 doğrudan konturun üzerine sarılır. Bir telin marka ve çapının değeri yoktur. Dm SV serisi bu bobin 10 tur ve Uzak Doğu - 30 aralığındadır. Ayar kondansatörü - KP-180.

Doğru ve servis yapılabilir parçaların dışında, monte edilmiş alıcı çalışmaya başlar, kural olarak, hemen ayarlanması gerekmez. Ancak, alıcı tarafından tüketilen akımı, bataryadan, seri bir milimetreyi telefona bağlayarak kontrol etmek hala yararlıdır. Akım mevcut değilse veya 1,5 ... 2 mA değerini aşıyorsa, kurulumun doğruluğunu ve parçaların çalışabilirliğini kontrol etmelisiniz.

Ayrıca, baz ve transistör VT2'nin vericisi arasındaki voltajı da kontrol edebilirsiniz - ilk alıcı için 0,15 ... 0,2 V ve ikinci için 0,5 ... 0,6 V olmalıdır. Kollektör ile aynı transistörün vericisi arasındaki voltaj sırasıyla 0,8 ... 1,35 V olmalıdır.

Alınan frekans aralığını L1 döngü bobininin tur sayısını değiştirerek konsolda tutmak mümkündür.